ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΖΑΡΟΠΟΥΛΟΣ – Ποιήματα






Με τρεις τιμητικές συλλεκτικές εκδόσεις εκτός εμπορίου του περιοδικού τεχνών και γραμμάτων ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΟ, κυκλοφόρησαν το 2011 από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΕΩ, τα ποιήματα τα Χρήστου Λαζαρόπουλου. Αν και τα ποιητικά του σχήματα δεν έχουν τίτλους, η ενδιαφέρουσα ανάγνωση ξεκινά ήδη από τους τίτλους των ποιητικών συλλογών. ΠΑΓΟΘΡΑΥΣΤΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ, ΙΣΟΖΥΓΙΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ, ΜΕΙΔΙΑΜΑ ΝΟΜΟΥ, δίνουν το ερέθισμα, για να ξεκινήσει ένα ταξίδι στη θεματολογία του περιεχομένου κάθε βιβλίου.


«Παγοθραύστης Συναισθημάτων».

Ποίηση στοχαστική, φιλοσοφική που αναζητά τον πυρήνα μιας αισθητικής φόρμας για να εκδηλωθεί. Ο ποιητής δεν ενδιαφέρεται για το σχήμα που θα έχουν τα ποιήματα. Η εποπτική σκέψη είναι που γεννά τον ακριβό λόγο του, ορίζοντας έννοιες με την υπεροψία της γνώσης, που τοποθετείται απλά και κατανοητά. Γιατί ο Χρήστος Λαζαρόπουλος, έχει επίγνωση της αλήθειας του την οποία και καταθέτει. Επανέρχεται με την αμείλικτη δύναμη της επαγωγικής μεθόδου, για να υπηρετήσει το Φως, από τα επιτελικά ορόσημα της ποίησης, διαστέλλοντας τις μετώπες των λέξεων.


Ως παγοθραυστικό
Με ασάλευτη δύναμη
Στον ωκεανό αυτών που νοιώθω.

Είδα τα δάκρυά σου
Μα δεν τα διάβασα
σε ποιο σχολείο μας έμαθαν να τα διαβάζουμε;


Διακρίνεται στα ποιήματα μια επιτύμβια διαλεκτική που συμπυκνώνει τα νοήματα σε λίγες μόνο λέξεις. Η επιγραμματική ακολουθία καθόλου δεν αποδυναμώνει το νόημα της ποίησης. Είναι φανερό πως με τον τρόπο αυτό θέλει να εφαρμόσει μια προσωπική φόρμα στην κλίμακα της ποίησης, διατηρώντας αρμονική αναλογία στη διαχείριση των λέξεων.


Πυρπολήσαμε το όνειρο
γνωρίζοντας
ότι δεν έχουμε νερό.


Ο χρήστος Λαζαρόπουλος μέσα από τα ποιήματά του εκφράζει τον μυστηριακό χαρακτήρα της θρησκευτικής ιδέας από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Συνδέει την παλιά θρησκεία με την νέα κι όλα όσα έχουν συντελεστεί για να επικρατήσει το Φως. Με την γραφή του καταφέρνει να διατηρήσει συσχετισμούς, υποθηκεύοντας την συνέχεια της λατρείας. Αισθάνεται άμεσα την παρουσία του Θείου, την οποία και αφομοιώνει, για να την εκφράσει ποιητικά με λιτούς στίχους στη γεωγραφία της ποίησης, με καταληπτά συνειρμικά νοήματα.


Ορφικά
Ελευσίνια
Άγιον Όρος

Πόσο αίμα έχει χυθεί
για να επικρατήσει το Φως!


Ο ποιητής διακατέχεται από το βάναυσο αμάρτημα της αυτογνωσίας. Διεκδικεί με την γνωστικιστική μέθοδο την επάρκεια έως και την υψηλή πληρότητα, με καταδύσεις στις μεταβλητές συντεταγμένες του όντος, επικρατώντας στο εμβαδό της βεβαιότητάς του.


Ίσταμαι ακμαίος
επί της βεβαιότητός μου,
ότι όλα εξελίσσονται.

Ανθίσταμαι σθεναρώς
επί της βεβαιότητός μου,
ότι όλα ανελίσσονται.


«ΙΣΟΖΥΓΙΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ»

Τα ποιήματα και τα ποιητικά θραύσματα του Χρήστου Λαζαρόπουλου, δεν είναι εύπεπτες αισθητικές εμπειρίες. Είναι μια στάση ζωής που απλώνεται με αισθητκούς όρους κι από μια εσωτερική ανάγκη, να ξεδιπλώσει την ίδια την φιλοσοφική ενατένιση και όσο αυτό είναι μπορετό, να την υψώσει στα μάτια επαρκών αναγνωστών.
Συνδέει το ορατό με το αόρατο, το γνωστό αλλά και αδιευκρίνιστο άγνωστο, επιδιώκοντας να δαμάσει την αοριστία στον προσωπικό χωροχρόνο. Δεν ωραιοποιεί τις λέξεις για να γίνουν αρεστές. Παραμένει όμως ο ηθικός άνθρωπος που αγαπά το ωραίον.


Γεννήθηκα
στη χώρα
που το Φως λατρεύεται

Μεγάλωσα
στη χώρα
που το γαλάζιο αποθεώνεται

Γερνάω
στη χώρα
που το μπλε της θάλασσας
με περικλείει

Θέλω να πεθάνω
στην χώρα μου
που το κόκκινο
είναι το χρώμα του ηθικού ήλιου μου.

Πανδαισία ανύπαρκτων χρωμάτων.


Ο ποιητής επανασυνδέεται με το συμπαντικό γίγνεσθαι, ανασκάπτοντας το παρελθόν της συμπαντικής σκέψης. Ανεπιτήδευτα προχωρά, μεταλαμβάνοντας γνώση. Ανασυνθέτει, οικοδομεί, κατοικεί στη χώρα της δύσκολης αλλά ταυτόχρονα σαγηνευτικής εγκεφαλικής ποίησης. Ακόμα κι όταν ο έρωτας ρέει στη λάβα ηφαιστειογενών εκρήξεων, το σύμπαν είναι που αναγεννάτε στους εύφορους καταυλισμούς της ποίησης.

Χόρεψα τον χορό του πυρός.
Παγανιστικά.

Χόρεψες τον χορό της βροχής.
Εκστατικά.

Δεν μπορέσαμε
ποτέ
να χορέψουμε τον χορό του χιονιού.
Ηφαιστειωδώς.


Προβληματισμός πρώτα και μετά αποδοχή είναι η πορεία του ποιητή προς την ποίηση, με ελλειπτικούς χειρισμούς στην τροχιά του προσωπικού μύθου. Με άξονα πάντα την μνήμη καταθέτει τον λόγο ως αντίδοτο στην απογοήτευση. Η έλλειψη έντονου λυρισμού δεν σημαίνει πως δεν αναδύεται η θλίψη. Υπογραμμίζεται με μια εύθραυστη αυστηρότητα που δεν παρηγορεί, αλλά αντίθετα προβληματίζει με την σύλληψη της σκέψης του. Έτσι συνειδητά αφήνει τα ίχνη της πάνω σε λέξεις λατρευτικές από τη μελέτη του φωτός.


Πριν σβήσουν τα άστρα,
σου ’πα
ποιο αστέρι να σου χαρίσω.
Δάκρυσες.
Κόμπιασες.

«Έχω υψοφοβία», μου είπες.


«ΜΕΙΔΙΑΜΑ ΝΟΜΟΥ»

Η ενασχόληση του Χρήστου Λαζαρόπουλου με την Νομική Επιστήμη ήταν φυσικό να εμπνεύσει τους ποιητικούς του προορισμούς. Οι προσανατολισμοί προς την Νέμεση γίνονται με όρους σημασιολογικού ρεαλισμού, προσπαθώντας να κατακτηθούν από υπερβατικούς ιδεαλισμούς.
Στην περιοχή του δικαίου κατοικούν τα ανομολόγητα όνειρα. Η ορθολογική σκέψη δεν αφήνει περιθώρια ηθικής πτώσης στην γραφή του, καθώς οι νόμοι θεμελιώνονται με πολιτικές αποφάσεις. Με νηφάλια την σκέψη χαλιναγωγεί και τιθασεύει την δημιουργική φαντασία για να περισώσει τις αποσταγματικές στάλες των λέξεων.


Ποια φυλακή
να χωρέσει
τ’ ανομολόγητα όνειρά μας.
Ποιο δικαστήριο
να τα δικάσει.
Ποιος δικαστής
να τα κρίνει.
Ποιος κατηγορούμενος
να τ’ αντέξει.


Στην ποίηση του χωρούν η αρχαία ηθική και πολιτική σκέψη που ερμηνεύεται με τέχνη. Ξαναβρίσκει ένα κόσμο χαμένο καθώς χάνεται στην αδιαφορία του πολιτισμικού γίγνεσθαι της σημερινής Ελλάδας με λυρικούς όρους.


Σε έλουζα σπαρτιάτικα
όπως πριν από μάχη άνιση

- «Δεν υπάρχουν ίσες μάχες» μου ’πες

Σε κοίταζα
κι έφυγα λέγοντας:
-«Ούτε ίσες αγάπες»


Ο ποιητής επιχειρεί με την γραφή του να προσδιορίσει τον πένθιμο ηρωισμό από την αιώνια θλίψη του θανάτου, λίγο πριν την μεγάλη έξοδο. Όταν οι καθρέφτες δεν θα δείχνουν πια είδωλα στην ελάχιστη αντανάκλαση του φωτός, θα επέλθει η συμφιλίωση με την ιδέα του θανάτου, γνωρίζοντας καλά την θνητότητά του. Θα εκπληρώσει συνειδητά το χρέος και την ευγνωμοσύνη απέναντι στους ευεργέτες και το ιερό κίνητρό τους απέναντι στους ανθρώπους, ελπίζοντας, πως οι άνθρωποι από άγνοια, δεν θα τους καταδικάσουν..


Όταν οι καθρέφτες
δεν θα δείχνουν είδωλα πια,
θα ’μαστε σίγουροι
ότι είμαστε στο δρόμο του Θεού.
Το τελευταίο φιλί του ανθρώπου
θα δοθεί στον Ιούδα.
Χάρις σ’ αυτόν νικήθηκε
ο θάνατος στα μάτια μας.
Δεν τον πιστεύαμε που έλεγε ότι «δεν υπάρχει».

Μικρά ανθρωπάκια
μισείτε τους ευεργέτες σας
Δίπλα στον Προμηθέα βάλτε τον.
Πυρ ! Εις θάνατον !