ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΞΥΔΗ - Οι Τρομπέτες του Οκτώβρη


Το 2008 κυκλοφορεί από τις "ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΩΔΙΚΑΣ" η ποιητική συλλογή της Χ.Ξ.
Η ίδια και μάλιστα σε πρώτο πρόσωπο ξεκινά την αφηγηματική ποιητική της διαδρομή.
Διακρίνουμε μια αντιστοιχία λέξεων και νοημάτων που υποβάλλει αμέσως τον αναγνώστη ως προς τη σύσταση της γραφής της.
Συνδιαλέγεται με τον εαυτό της. Με τους ίσκιους που μπορούν κι αδειάζουν βλέμματα μπρος την αρετή και τις προσωπικές της αξίες.
Υπάρχει έντονο το λογιστικό με το επιθυμητικό στοιχείο του νου και της ψυχής.που την οδηγούν σε μια ασυνήθιστη κι απαιτητική εξέλιξη του λόγου της.
Εδώ βλέπουμε μια ευτυχή σύμπτωση παραδοξότητας που όμως κινείται γύρω από ένα πνευματικό σύμπαν.
Χωρίς ανοχή και με αληθινή γνώση μπαίνει σ' έναν κόσμο αισθητό για να τον προσεγγίσει όσο βέβαια της είναι μπορετό με την ιδέα του απόλυτου.

"Μ' εξαντλήσαν βίαιες κορυφές
με πυρώσαν μάτια και προφάσεις.
Ίσως περίμενα από μένα αντιστάσεις
ακίνδυνων ερώτων κομίζω τις διαστάσεις, τις κορυφές.
Κορώνα γράμματα το παίζω το εγώ μου
δεν μ' ενδιαφέρει αν μείνω μόνη με τον άλλο εαυτό μου."

Την όποια ερμηνεία η ποιήτρια την δίνει μόνη της μέσα σε λέξεις λύπης κι οδύνης. Λέει όμως ΝΑΙ κι ούτε φοβάται μια ζωή που μπορεί η διάνυση νάναι μακριά, πέρα από όρια ή στεγανά που συνήθως άλλοι επιβάλουν.
Με μια "ανάσα ανακωχής" πλάθει τα ιδεογραφήματά της.

"Κάποιος μου φύσηξε νύχτες στα μάτια".

Φωνές - Πίκρες - Πέτρες όλα χωρούν, κρεμασμένα σαν βραχιόλια μιας ποίησης υδροστατικής που αντιφατικά περιρρέει και περιβάλει το όνειρο.
Νερό πολύ. Στη θάλασσα, στη λίμνη, στο Νείλο. Στο ύδωρ ακουμπά αισθήσεις, την ίδια της την υπόσταση. Ξενιτιά, λήθη και νοσταλγία.
Γελά με εικόνες. Πλανεύτρα που μεθά. Μάγισσα φωτιά.
Ακύρωση - Συμπλήρωση - Φυγή. Εν λευκώ όλα παρασύρονται σε χορό.

"Ω! το καλό νερό καθώς μ' αναρριπίσματα πυκνά με
μαστιγώνει, μ' εξαγνίζει αποθεωτικά και με στέλνει
να ταξιδέψω στα βαθιά. Κοφτεροί βράχοι.
Πνίγομαι ενώ σε μισώ καλύτερα.Στο καλό να πας, να πάω.
Στο καλό ν' απολεστώ."

Αναμφισβήτητη η παιδεία της με γνώσεις πέρα από την ειδικότητα των σπουδών της.
Η όποια της ιδιοτέλεια κατακτάται άμεσα από την ανιδιοτέλεια των προθέσεών της. Αναζητά την αλήθεια της ακόμα κι όταν φτάνει σε προστριβή με ηθικούς κώδικες ή ακόμα και με τη σιωπή.

"ΨΕΜΑ
Δεν ήθελα να μείνω αταξίδευτη. Ούτε αθώα.
Έτσι, μια μέρα πήρα χαρτί και μολύβι και ξεκίνησα,
το μακρύτερο, το τρομακτικότερο ταξίδι της γραφής.
Τα μάτια μου πάγωσαν, καθώς αντίκρυζαν
πυκνόκανες αλήθειες,στραμμένες καταπάνω της.
Ακόμα διασχίζω το κατασκότεινο τούνελ της κάννης..."

Στάζει προσευχές, τάζει μεταναστεύσεις. Περιήγηση, με περιπλάνηση σε συμπυκνωμένη γνώση περιπατητικής σε βουνά, φαράγγια κορυφές.
Στο στόμα δελφίνια φιλά. Θυμάται τον ήλιο το πρωί, την βροχή σε χώματα διψασμένα, τραγούδια που σιγοτραγούδησε για θάλασσες που μπόρεσε να κάψει, για να καεί στο ολοκαύτωμα των κυμάτων.
Στους βυθούς στάζει περασμένες στιγμές.

"Αναίμακτα δεν γίνεται ποτέ.
Τα περάσματά μου ήταν απώλειες για τους επαΐοντες.
Γειτνίασα μόνο με τον Αύγουστο.
Έψαξα στους βυθούς μαργαριτάρια.
Έσκαψα τους βυθούς
......................................................
(Παντού αιμοσταγής ο κόσμος
παρά τα γοητευτικά ανάγλυφα...)"

Κάνει προβολή των εικόνων στα άστρα. Μεταμφιέζει τη σιωπή σε λέξεις.
Αστέγνωτη δεν έμεινε ακόμα και να φιλιθεί θέλει με τέχνη, δεν υπεκφεύγει, απλά φεύγει. Λέξεις που στη μνήμη ξεθώριαζαν σκονισμένες, εκείνη ανοίγει το μπαούλο και βγαίνουν για να επικρατήσουν στη γραφή.
Γυρνά στα περασμένα. Χάντρες τα όνειρα τα δένει σε χρυσή κλωστή και τα φορά. Ταξιδεύτρα τρέχει πίσω από το άγνωστο που την γοητεύει.
Πάθος μέσα στο πλήθος για τις σκιές που ακουμπούν ως την άλλη πλευρά εκεί που το έργο τελειώνει με δύο μόνον πρωταγωνιστές. Οι κομπάρσοι έχουν εξαφανιστεί.
Ο κόσμος της όλος ο βυθός .Στο κενό ρίχνεται, στο παραμύθι στη μυθολογία ανένταχτων συγκυριών.

"Κραυγάζει. Είμαι εδώ.
Δεν είμαι μέρος της φωνής. Είμαι το όλο"

Απόλυτη ακόμα και γι' αυτό που αγαπά. Κυνηγός αισθήσεων, αισθημάτων, συναισθημάτων. Ζητά καταφύγια γεύσης μυρωδιάς κι ερώτων. Σε πάθη ζεστά παραδίνεται.
Αφήνεται στον μαύρο βυθό. Με κρασί μεθά διαχέοντας τα αισθήματά της σ' έναν εν δυνάμει καλλίτερο κόσμο.

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

"Κάποιος μου φύσηξε νύχτες στα μάτια".


Αυτό ειναι ό,τι ωραιότερο έχω διαβάσει.
Ελπίζω να διαβασω σύντομα τη δουλειά της και φυσικά ευχομαι τα καλύτερα

Φαίδρα Φις είπε...

Σοφία με τιμάς.
και με συγκινείς πολύ.

σ'ευχαριστώ βαθιά
για το όμορφο δώρο σου
για το χρόνο σου
για τη δημιουργική ανάγνωση
για τη φιλία και την καλοσύνη σου

Μαρία μου,να είσαι καλά
χαίρομαι πολύ που εκτιμάς ένα στίχο
που αγαπώ ιδιαίτερα,
και αντεύχομαι ολόθερμα

καλό βράδυ
σας φιλώ και τις δύο

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Σου εύχομαι Μαρία μου να το διαβάσεις και ν' αφεθείς και σ' άλλους όμορφους στίχους...γιατί θα βρεις πολλούς.

Καλό απόγευμα.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Εγώ σ' ευχαριστώ καλή μου Φαίδρα για όλα εκείνα που με ταξίδεψαν.

Καλό απόγευμα.

Βασίλης είπε...

Σοφία
Συγχαρητήρια για την επιλογή
Το έχω μέρες στο μυαλό μου αλλά,…
Τι να πρώτο διαλέξω;

Είναι Μοναδική η Χαριτίνη!
Κάθε φορά που το διαβάζω, και αυτό και όλα όσα έχει εκδώσει, νέοι αισθητικοί ορίζοντες ανοίγονται μπροστά.
Νέοι δρόμοι, Νέα όρια

Μια γραφή Μοναδική. Μια Ποίηση Ανθρώπινη, Ερωτική, Μαγευτική και συνάμα τόσο τραγική και φορές φορές αμετάκλητα ηττημένη,… Αλλά πάντα αξιοπρεπής, θαρραλέα και επίμονη, ως προς την ανάληψη των ευθυνών, στο ύψος των ανυπέρβλητων περιστάσεων, στο βάθος της μοιραίας Ανάτασης, στη Νίκη της Αιώνιας Άνοιξης…

απ’ το ίδιο, αφήνω και δύο που μου αρέσουν ιδιαίτερα:
…………………………………………………………………………

Θυσίασα. Αξίωσα τη θάλασσα.
Η θάλασσα σκοτώθηκε…

Την ονειρεύτηκα. Τη φοβήθηκα.
Η θάλασσα σκοτώθηκε από βαριά πυξίδα.
Μισή αλήθεια στο κενό, μισή στην Ατλαντίδα.
Τρέχω στην άλλη θάλασσα, στου σύμπαντος τα χείλος
εκεί κάπου ανάμεσα ξεκουράζεται ο Νείλος.
Είναι ένα νέο σωστικό αυτό που θα σου φέρω κι όχι ένα πείραμα φτηνό.
-Διώξε με-
-Αγνόησέ με-
κομμάτια, συντρίμμια και απόσταση, ρίξε ανάμεσά μας.
Ανάμεσα στα μάτια μου.
Ανάμεσα στα σφυρίγματά σου άνεμε…
Σπρώχνω κι εγώ μέσα σου όλη μου τη ζωή.
Αν έχω. Αν είχα
Φτιάχνω πάλι εικόνες.
Σκαρώνω νέους ήρωες. Όλο αδικώ κάποιους παλιούς….
………………………………………………
………………………………………………

ΝΥΧΤΑ

Κάτω απ’ τα πόδια σου έστρωσα ένα ολοκαύτωμα
Μετατροπία- Ποιος είπε πως είσαι το υβρίδιο της διαστροφής και της φθοράς;
Στο πανί πρόβαλα το αληθινό σου σαν κινηματογραφιστής.
Γιάτρεψα ψυχές. Εμπόδια στα εισόδια. Χαράτσι.

Νύχτα μου, γιαλελέλι μου.
Στο γιουσουρούμ των πλανητών σου οι βροχές έχουν μυρωδιά και γεύση.

Κατηφορίζω.
Ιδιότροποι οι μαύροι σου στημόνες, κατεβαίνουν κι αυτοί μαζί μου- πυρσοφόροι σε λιτανεία- με αρωματικά κλαδιά από κέδρους και νεραντζιές.

Νύχτα μου,
Στον τεκέ σου εμπορεύομαι μισογκρεμισμένα παρελθόντα.
Απόλυτα. Αδιαπραγμάτευτα.
Απ’ τους φεγγίτες σου έλξεις και φλας.

Νύχτα μου, παρίσθμια πλεκτάνη μου,
Παύση μου πότε-πότε παφιλένια…

ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΞΥΔΗ_ ΟΙ ΤΡΟΜΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ_ΚΩΔΙΚΑΣ 2008
………………………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………………..

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Καλέ μου Βασίλη,θα συμφωνήσω μαζί σου ως προς την επιλογή.
Είναι τόσα που θα ήθελα να συμπεριλάβω...
Είναι γεγονός πως η γραφή της μας ταξιδεύει σε κόσμους άφατης μυσταγωγίας και την ευχαριστούμε.

Καλό σου απόγευμα ευχαριστώντας Σε για πολλά που έχω κι από Εσένα.